dec 20, 2024
Papiamentu – Esaki ta e di ocho foyeto ku e Fundashon Pro Monumento ta publiká na okashon di un Monumento Habrí (Open Monumentendag). E foyeto aki ta kontené un ruta pa bishitantenan kana ku ta masha interesante i sobretodo spektakular. Un ruta ku deskripshon ekstendo di arkitektura, historia di e bario i e edifisionan habrí. Pa esaki drs. Fosca Bosch-Kruimel a hasi investigashon den archivonan. Alabes el a skirbi e teksto di e foyeto aki. Monumento Habrí atrobe tin un karakter festivo ya ku e aña aki Willemstad ta hasi dies aña riba e lista di Patrimonio Mundial di UNESCO
Mayoria di e edifisionan ku por bishitá na okashon di Monumento Habrí 2007 ta situá riba e tereno smal ku promé ayá tabata konektá Willemstad ku sobrá di nos isla. Aki Pietermaai Smal a desaroyá den siglo 18 i 19. E área kaminda a habri kas pa públiko bishitá ta kora di Theaterstraat te ku Johan van Walbeeckplein.
Nederlands – Voor u ligt de 8e brochure die de fundashon Pro Monumento (ProMo) uitgeeft ter gelegenheid van een Monumento Habrí (Open Monumentendag). In deze brochure is er weer een uiterst boeiende en vooral opzienbarende wandelroute uitgestippeld voor de bezoekers. Een wandelroute met uitgebreide beschrijvingen van de architectuur, de geschiedenis van de wijk en de opengestelde panden. Hiervoor heeft drs. Fosca Bosch- Kruimel onderzoek gedaan in de archieven. Zij heeft ook de tekst van deze brochure geschreven. De Monumento Habrí heeft weer een feestelijk karakter, want dit jaar staat Willemstad tien jaar op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De panden die ter gelegenheid van Monumento Habrí 2007 worden opengesteld, liggen merendeels op de landengte die destijds Willemstad met de rest van het eiland verbond. In de 18de en 19de eeuw is hier Pietermaai Smal ontstaan. Het gebied waar huizen opengesteld zijn, loopt van de Theaterstraat tot en met het Johan van Walbeeckplein.
English – In front of you lies the 8th edition of the brochures published by the Pro Monumento Foundation (ProMo) whenever a Monumento Habrí (Open Monument Day) is organized. As is customary, a very fascinating and especially sensational walking route has been outlined for visitors. A walking route with extensive descriptions of the architecture, the history of the neighborhood, and the buildings purposely opened to the public. For this dr. Fosca Bosch- Kruimel has investigated the archives. She also wrote the text for this brochure. The Monumento Habrí again has a festive nature because this year Willemstad has been ten years on the World Heritage List of UNESCO.
The premises that will be open to the public on the occasion of ‘Monumento Habrí’ (Open Monument Day), for the greater part are situated on the isthmus that in those days connected Willemstad with the rest of the island. Here ‘Pietermaai Smal’ (Narrow Pietermaai) originated in the 18th and 19th centuries. The area in which the houses are opened runs from the Theaterstraat up to and including the Johan van Walbeeckplein.
Monumentonan / Monumenten / Monuments
- Pietermaaiweg 37
- Pietermaaiweg 39/ Tafelsteeg 2 – 4 – 6
- Nieuwestraat 16 – 22
- Pietermaaiweg 51
- Pietermaaiweg 42
- Pietermaaiweg 63
- Pietermaaiweg 65
- Pietermaaiweg 71 – 71 – 75
- Pietermaaiweg 77 / Vischsteeg
- Pietermaaiweg 54 / Groensteeg 2
- Pietermaaiweg 56
- Nieuwestraat 42 – 44
- Pietermaaiweg 91
- Pietermaaiweg 93 / Nieuwestraat 64
- Johan van Walbeeckplein 5 / Ansinghstraat 10 – 12 – 14
- Johan van Walbeeckplein 11
- Johan van Walbeeckplein 6 / 13
- Pietermaaiweg 98 ‘Venus’
- Pietermaaiweg 100
- Pietermaaiweg 154
- Johan van Walbeeckplein 24
- Pietermaaiweg 123
dec 20, 2024
The Terramar Museum Bonaire is a historical and archaeological museum in the center of Kralendijk, located in what was previously ‘Kas van der Dijs’. The museum presents Bonaire’s history and cultural heritage through archaeological and anthropological research, art, and education. The Terramar Museum supports all creative and academic efforts to showcase Bonaire’s vibrant culture and diversity while presenting the social issues the island has faced throughout history.
Find Terramar on Facebook & LinkedIn to stay up-to-date with their activities.
dec 19, 2024
The book of cures is a small notebook from the 1800s. It was recovered from the remains of Pierre Beauperthuy’s museum in The Old House in St. Martin in late 2017. The house had been unattended for some years following Pierre’s death, and it was badly damaged during Hurricane Irma. Much of Pierre’s collection was still inside The Old House. It had been battered by the winds and rain, left exposed where the roof was torn open. Luckily, the notebook was one of the items that survived. In fact, it has survived many hurricanes since the first entries were written in it, perhaps 200 years ago.
This notebook, written by an unknown 19th-century author on the island of St. Martin with medical remedies and other useful information, provides a unique window into life on St. Martin.
Author Mark Yokoyama dives into the book’s different ‘cures’, from curing the ‘flux’ (dysentery) to recipes for improved rum. As such it provides interesting insight into the daily preoccupations of an 18th-century islander.
dec 10, 2024
In this study Rose-Mary Allen presents the key factors determining the social and cultural life of Afro-Curaçaoans during the first fifty years after the abolition of slavery in 1863. This is done through a socio-cultural analysis of the social system of which they formed part. Their position within slave society will be the starting point, followed by an evaluation of the two principle elements of social control after emancipation: the State and the Roman Catholic Church. Rather than viewing Afro-Curaçaoans as mere objects to be acted upon, in this analysis they are cited as resilient agents, rising to – and often resisting in a variety of ways – the challenges and restrictions they faced in a free society. Their resilience and resistance are best demonstrated through the factors from which they drew their sustenance; these being mainly their social networks – such as families, peer groups, co-workers, local communities – and their culture, brought to the fore, for example, in their songs, stories and rituals.
Sentral den e disertashon di Rose-Mary Allen ta e prosesonan kultural ku a influensiá bida di tur dia di afro-kurasoleñonan despues ku na 1863 a abolí sklabitut. A pone den foko e influensia ku gobièrnu kolonial, doñonan di katibu den nan tempu i prinsipalmente Iglesia katóliko a ehersé riba bida di afro-kurasoleñonan despues di emansipashon. A verifiká tambe kon e grupo akí a duna kontenido propio na e libertat ku nan a haña i kon e hendenan akí a anda ku intervenshon di gobièrnu. E konsepto ‘poder’ den e kaso akí ta di mayor importansia. Poder tabata repartí di forma desigual: desigualdat ekonómiko, sosial i rasial a karakterisá e sosiedat kurasoleño di siglo djesnuebe. E pregunta klave den e tésis akí ta: ki papel gobièrnu, e shonnan, doño di katibu i Iglesia katóliko tabatin den bida di afro-kurasoleñonan despues di emansipashon i di ki manera afro-kurasoleñonan por a duna kontenido na nan bida material, sosial i spiritual tantu paden komo pafó di e ambiente di influensia di e institushonnan akí.
In deze dissertatie van Rose-Mary Allen staan de culturele processen centraal die het dagelijkse leven van Afro-Curaçaoënaars na de afschaffing van de slavernij (1863) hebben beïnvloed. Er wordt gekeken naar de invloed die de koloniale overheid, de voormalige slavenhouders en vooral de Rooms-Katholieke kerk uitoefenden op het leven van de Afro-Curaçaoënaars na de emancipatie.
Ook wordt nagegaan hoe deze groep een eigen invulling gaf aan de vrijheid en hoe zij omging met de interventies van hogerhand. Het begrip macht staat hierbij centraal. Deze was zeer ongelijk verdeeld: economische, sociale en raciale ongelijkheid kenmerkten
de negentiende-eeuwse Curaçaose maatschappij.
De hoofdvraag in het proefschrift luidt: welke rol speelden de overheid, de voormalige slavenhouders en de Rooms-Katholieke kerk in het leven van de Afro-Curaçaoënaars na de emancipatie, en op welke wijze hebben de Afro-Curaçaoënaars zowel binnen als buiten de beïnvloedsferen van deze instituten invulling kunnen geven aan hun materiele, sociale en geestelijke leven.
