Een plan voor grootschalige zoutwinning op Sint-Maarten

Een plan voor grootschalige zoutwinning op Sint-Maarten

dec 10, 2024

Een kaart van 1859 laat een groot project zien om zout te produceren in de Grote Zoutpan (the Great Salt Pond, St. Maarten, Nederlandse Antillen). Hier is men niet in geslaagd. Toch bleef zoutwinning tot ver in de 20e eeuw een belangrijke industrie, net zoals vroeger het geval was. Tegenwoordig is de Zoutpan gedeeltelijk gebruikt voor de uitbreiding van de stad Philipsburg. Het wordt ook gebruikt als een afvalstortplaats.

A map of 1859 shows a huge project to produce salt in the Great Salt Pond (St. Martin, Dutch West Indies). It was a failure. Nevertheless, far into the 20th century salt-making continued to be an important industry, just as it was in former days. Nowadays, the Pond has been partly filled up to accommodate the extension of the town of Philipsburg. It is also used as a refuse-dump.

 

RENKEMA, W. (2020). Een plan voor grootschalige zoutwinning op Sint-Maarten. Tijdschrift voor Historische Geografie, 5(3), 207-212.

Kas di Shon

Kas di Shon

okt 18, 2023

Rijdend over het eiland zie je ze al van ver liggen: de oude landhuizen. Ze herinneren aan een voorbije tijd van plantages met landbouw en veeteelt, zouthandel, buitenhuizen en slavernij. Ze hebben hun oorspronkelijke functie verloren, de landbouw werd nooit een groot succes. De meeste landhuizen kregen een nieuwe eigenaar, die er een kantoor, hotel, galerie of privéwoning van maakte. Als je de markante huizen bezoekt, dan vóél je de geschiedenis. Die is verzameld in dit boek. Verhalen van achttien landhuizen geven samen een mooi overzicht van de geschiedenis van de plantages op Curaçao. Het geeft antwoord op vragen als: wie woonden daar? Wat werd er verbouwd en wie deden er het werk? Hoe komen de landhuizen aan hun naam en waarom zijn ze bijna allemaal geel? En hoe worden ze nu gebruikt? De landhuizen zijn onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Curaçao. En dat het een unieke geschiedenis is, bewijst het voornemen om vier landhuizen (alle in dit boek opgenomen) voor te dragen voor de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Met z’n oude en nieuwe foto’s en verhalen is dit een boek voor iedereen die wel iets meer wil weten over de landhuizen en de mooiste beter wil bekijken. Daarom zijn bijna alle in dit boek opgenomen huizen ook te bezoeken.